ایران و فرهنگش
استاد ادیب برومند
ای وطن، ای زادگه پاک ما ای گهرین مزر طربناک ما
ای فرح انگیزترین بوم و بر در نظر مردم صاحب نظر
آینه افروز نشاط و امید چهره گشاینده پیک نوید
جای نیاکان فروزنده بخت بر زبر چرخ برین برده رخت
داده به ما تربیت و برگ و ساز کرده ز ما رفع، فراوان نیاز
ای وطن، ایزخاک تو مشکینه بوی جلوه گه منزلت آبروی
شیفته ام بر تو و آثار تو آن همه آثار گرانبار تو
مخزن فرهنگ تو پر گوهر است هر گهرشگنج پرور است
علم و هنر را تو کهن بستری در همه اقطار، ادب گستری
دامن فرهنگ تو گسترده است بس هنری مرد که پرورده است
گستره اش بوده ز چین تا به روم از ادب و حکمت و دیگر علم
در همه جا نام بزرگان تو زبده ادیبان سخندان تو،
نام حکیمان و مهین عارفان نغمه سرایان گشاده زبان،
در دل خاصان شده خاطرنشین جلوه گه تهنیت و آفرین
دفتر هر یک به کتب خانه هاست نادره گنجینه دردانه هاست
سعدی و فردوسی از آن تواند حافظ و جامی ز جهان تواند
بوعلی و بوالفرج و بوسعید لوکری و خواجه رشید و عمید
رازی و خوارزمی و عین القضات خواجه نصیر آن همه گه ذی حیات
صائب و خیام نظامی همه شهره به زیبنده کلامی همه
صابر و بیرونی و فارابی ات زین همه رخشنده جهان تابی ات
آن کت از او دولت سلطانی است مولوی و افضل و خاقانی است
شاید اگر یاد سنایی کنم از سخنش راز گشایی کنم
باد به عطار و سنایی درود کز دمشان دل به فراغت غنود
چون سخن از دمی سر کنم شاید اگر ناز بر اختر کنم
یافت صفاهان ز هنرها جمال داد جمالش به فضیلت کمال
طالب و مختاری و ابن یمین خالق بس شعر شکوه آفرین
چون سخن از شیخ شهاب آورم حکمت او زیب کتاب آورم
ای وطن، ای کشور مینوطراز ای شده آرامگه اهل راز
یکسره از نام بزرگان تو پر شده اوراق زرافشان تو
گربنگارم، قلمم یار نیست کان همه دفتر آمار نیست
مفتخرم از تو و فرهنگ تو از تو و تاریخ گرانسنگ تو
هر چه کند جلوه آینه ات شرح دهد شوکت دیرینه ات
فرض بود بر همه ایرانیان پاس وطن، پاس مشاهیر آن
شاید اگر در ره او جان دهند جان به سرافرازی ایران دهند
